فکر کن...
فَکِّـــر ثُمَّ تَکَلَّــمْ تَسْلَــمْ مِنَ الزَّلَلِ.
فکر کن آنگاه سخن بگو تا از لغزش و خطا مصون باشی.
Do contemplate before speaking so that
you may guard yourself form (committing) errors.
غررالحکم، ص 228
فَکِّـــر ثُمَّ تَکَلَّــمْ تَسْلَــمْ مِنَ الزَّلَلِ.
فکر کن آنگاه سخن بگو تا از لغزش و خطا مصون باشی.
Do contemplate before speaking so that
you may guard yourself form (committing) errors.
غررالحکم، ص 228
نهجالبلاغه، حکمت 451
عَلَیْکُم بِالدِّرَایَات لا بِالرِّوایَات.
در پی دریافت و درایت (سخنها) باشید نه در پی نقل و حکایت آنها.
Try to understand (words) not to recount.
شرح غررالحکم و دررالکلم، ج2، ص141
تَجَرَّعِ الغَیظَ؛ فَإنِّی لَم أرَ جُرعَةً أحلی
مِنها عاقِبَةً ولا ألَذَّ مَغَبَّةً.
جرعههای خشم را فرو خور
که من جرعهای با سرانجامی شیرینتر و آیندهای گواراتر
از آن ندیدهام.
Swallow the swings of wrath, for I have not seen any swing
with a sweeter final and a fresher future than it.
نهج البلاغه، نامه 31
نهجالبلاغه، حکمت 474
وَ مِنْهُمْ تَارِکٌ لاِنْکَارِ الْمُنکَرِ بِلِسَانِهِ
وَقَلْبِهِ وَیَدِهِ فَذلِکَ مَیِّتُ الاْحْیَاءِ.
و هرکس با قلب، دست و زبان خود
نهی از منکر را ترک کند
مردهای در میان زندگان است.
نهجالبلاغه، حکمت 374
لا تُؤَخِّرْ إنالَةَ المُحْتاجِ إلَی غَدٍ؛
فَإنَّکَ لا تَدرِی ما یَعْرِضُ لَکَ ولَهُ فی غَدٍ.
برآوردن حاجت نیازمند را به تأخیر مینداز؛
زیرا نمیدانی که فردا برای تو و او چه پیش خواهد آمد.
Don’t postpone satisfying one’s need,
for you are not aware of your and his next day’s events.
عیون الحکم و المواعظ، ص 526
شرح نهجالبلاغه، ص 1193
کافى، ج 2، ص 236، ح 24
لا تُؤَخِّرْ إنالَةَ المُحْتاجِ إلَی غَدٍ؛
فَإنَّکَ لا تَدرِی ما یَعْرِضُ لَکَ ولَهُ فی غَدٍ.
برآوردن حاجت نیازمند را به تأخیر مینداز؛
زیرا نمیدانی که فردا برای تو و او چه پیش خواهد آمد.
Don’t postpone satisfying one’s need,
for you are not aware of your and his next day’s events.
عیون الحکم و المواعظ، ص 526
الصَّمْتُ یُکسِْیکَ ثَوْبَ الْوَقَارِ ویَکْفِیکَ مَؤُونَةَ الإعْتِذارِ.
سکوت، لباس وقار میپوشاندت
و از رنج عذرخواهی بینیازت میکند.
Timely silence dresses you in the garment of dignity
and saves you from having to apologize.
عیون الحکم، ص 22
نهجالبلاغه/خطبه 129
غررالحکم، حدیث 7582