کلام امیر

کلام امیر
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
کلام امیر را لینک کرده‌اند

۶ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «نهج‌البلاغه» ثبت شده است

قطره‌ای بر دریای موّاج

جمعه, ۸ فروردين ۱۳۹۳، ۰۲:۰۳ ب.ظ
وَماأعمالُ البِرِّ کُلُّها وَالجِهادُ فى سَبیلِ اللّه‏ِ عِندَ
المرِ بِالمَعرُوفِ وَالنَّهىِ عَنِ المُنکَرِ إِلاّ کَنَفثَةٍ فى بَحرٍ لُجِّىٍّ.
و تمام کارهای نیکو، و جهاد در راه خدا،
برابر امر به معروف و نهی از منکر،
چونان قطره‌ای بر دریای موّاج و پهناور است.

All the virutous deeds including war in the way of Allah
as compared to the persuasion for good and dissuasion
from evil just like spitting in the deep ocran
.
نهج البلاغه، حکمت 374


دریافت سایز اصلی

یُسر ِ پس از عُسر

چهارشنبه, ۷ اسفند ۱۳۹۲، ۰۳:۳۹ ب.ظ
عِنْدَ تَنَاهِی الشِّـدَّةِ تَکُونُ الفَرْجَةُ وَ عِنْدَ تَضَایُقِ حَلَقِ البَلاءِ یَکُونُ الرَّخَاءُ.

چون سختی‌ها به نهایت رسد، گشایش پدید آید،
و آن هنگام که حلقه‌های بلا تنگ گردد، آسایش فرارسد.

At the extremity of hardship comes relief and at
the tightening of the chains of tribulation comes ease.

نهج‌البلاغه، حکمت 351


دریافت سایز اصلی

خشمی با سرانجام و آینده‌ای شیرین

جمعه, ۱۰ خرداد ۱۳۹۲، ۱۲:۲۵ ق.ظ

تَجَرَّعِ الغَیظَ؛ فَإنِّی لَم أرَ جُرعَةً أحلی
 مِنها عاقِبَةً ولا ألَذَّ مَغَبَّةً.

جرعه‌های خشم را فرو خور
که من جرعه‌ای با سرانجامی شیرین‌تر و آینده‌ای گواراتر
 از آن ندیده‌ام.

Swallow the swings of wrath, for I have not seen any swing
 with a sweeter final and a fresher future than it.

نهج البلاغه، نامه 31

دادخواهی مظلوم

يكشنبه, ۱۵ ارديبهشت ۱۳۹۲، ۰۷:۵۶ ب.ظ
یَومُ المَظْلُومِ عَلَی الظّالِمِ
 أشَدُّ مِنْ یَوْمِ الظّالِمِ عَلَی المَظْلُومِ.

روز دادخواهی مظلوم بر علیه ظالم
سخت‌تر است از روزی که ظالم ستم بر مظلوم می‌کند.

شرح نهج‌البلاغه، ص 1193


دریافت سایز اصلی

ارزش سکوت

يكشنبه, ۱ ارديبهشت ۱۳۹۲، ۱۲:۱۴ ق.ظ
و تَلافیکَ مافَرَط من صَمتِک
أیسَرُ من إدراکک مافاتَ مِن منطِقیک.


و جبران آنچه به نگفتن به دست نیاورده‌ای
آسانتر بود تا تدارک آنچه به گفتن از دست داده‌ای.

نهج‌البلاغه ـ نامه 31


دریافت سایز اصلی

از زیاده‌گویی تا دوزخ...

چهارشنبه, ۹ اسفند ۱۳۹۱، ۱۰:۴۱ ب.ظ

مَن کَثُرَ کَلامُهُ کَثُرَ خَطَؤُهُ
وَ مَن کَثُرَ خَطَؤُهُ قَلَّ حَیاؤُهُ
وَ مَن قَلَّ حَیاؤُهُ قَلَّ وَرَعُهُ
وَ مَن قَلَّ وَرَعُهُ ماتَ قَلْبُهُ
وَ مَن ماتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النَّارَ

هر کسی که سخنش افزایش یافت،
اشتباهات او نیز فزونی خواهد یافت
و هر کس خطایش افزایش یافت، حیایش کم می‌گردد
و هرکس حیایش کم شد، تقوایش کم می‌شود
و کسی که تقوایش کم شود، دلش می‌میرد
و هر کس قلبش مُرد، به دوزخ وارد خواهد شد.

  نهج البلاغه، حکمت 349