نهج‌البلاغه ـ نامه 31
دریافت سایز اصلیغررالحکم و دررالکلم، ح 5861
الامالی، ج 1، ص 76
إنَّما یُحِبُّکَ مَن لا یَتَمَلَّقُکَ، وَیُثنی عَلَیکَ مَن لا یُسمِعُکَ.
دوستدار حقیقی تو کسی است که
از تو چاپلوسی نمی‌کند و
ستایشگر واقعی تو آنکه تو را از [ستایشهایش درباره تو] باخبر نمی‌کند.
غررالحکم، ح 7119
مَن کانَ فیهِ ثَلاثٌ سَلِمَت لَهُ الدُّنیا وَ الآخِرَةُ:
یَمُرُ بِالمَعروفِ وَ یَتَمِرُ بِهِ وَ یَنهى عَنِ المُنکَرِ وَ یَنتَهى عَنهُ
وَ یُحافِظُ عَلى حُدودِ اللّهِ جَلَّ وَ عَلا
هر کس سه خصلت داشته باشد، دنیا و آخرتش سالم مى ماند:
به خوبى فرمان دهد و خود به آن عمل کند،
از زشتى باز دارد و خود از آن باز ایستد
و از حدود الهى پاسدارى کند
غررالحکم، ح 9076
الجودُ فی اللهِ عبادةُ المُتَقَرّبینَ.
بخشش در راه خدا، عبادت مقرّبان و نزدیکان به خداوند است.
غررالحکم، ح 8442
بحارالانوار، ج 75، ص 45
غررالحکم، حدیث 7207
هر کسی که سخنش افزایش یافت،
اشتباهات او نیز فزونی خواهد یافت
و هر کس خطایش افزایش یافت، حیایش کم می‌گردد
و هرکس حیایش کم شد، تقوایش کم می‌شود
و کسی که تقوایش کم شود، دلش می‌میرد
و هر کس قلبش مُرد، به دوزخ وارد خواهد شد.
نهج البلاغه، حکمت 349
هرکه مصیبتهای کوچک را بزرگ شمارد
خداوند او را به مصیبتهای بزرگ گرفتار سازد.
غررالحکم، حدیث 629
غررالحکم، حدیث 7582
أَربَعُ کَلِماتٍ: أَنْ تَعْبُدَ اللهَ بِقَدْرِ حاجَتِکَ إلَیْهِ،
وَ أَنْ
تَعْصِیَهُ بِقَدْرِ صَبْرِکَ عَلَى النَّارِ،
وَ أَنْ تَعْمَلَ لِدُنْیاکَ
بِقَدْرِ عُمُرِکَ فیها،
وَ أَنْ تَعْمَلَ لآِخِرَتِکَ بِقَدْرِ بَقائِکَ فیها.
مجموعه ورام، ج 2، ص 37
رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم
